معایب بتن آرمه

این نقاط ضعف عبارتند از :

1. مقاومت کششی بتن بسیار پایین بوده و در حدود یک دهم مقاومت فشاری آن است. این مساله استفاده از فولادهای مسلح کننده در ناحیه کششی بتن را اجتناب ناپذیر می کند. با این وجود معمولا در ناحیه ی کششی ، ترک هایی ایجاد می شود که لازم است با تمهیدات خاص ، عرض این ترک ها را محدود نمود. چنین ترک هایی ممکن است در موارد خاص ، زمینه ی نفوذ آب یا رطوبت یا یون های زیان آور را فراهم کنند.
2. برای اجرای بتن درجا نیاز به قالب بندی و نیز مهار گذاری و شمع بندی است. هزینه مصالح مصرفی برای قالب بندی ، هزینه ساخت قالب ، هزینه لازم جهت نصب قالب و براشتن آن و نیز هزینه مصالح شمع بندی و هزینه نصب و برداشتن آن برای نگه داری بعضی از اجزاء نظیر دال ها و تیرها قبل از سخت شدن بتن ، مبالغ قابل توجهی را به خود اختصاص می دهند که به 30 تا 50 درصد کل هزینه ی اجرای سازه ی بتن آرمه بالغ می شود.
3. مقاومت پایین تر به ازای واحد وزن بتن در مقایسه با فولاد ، منجر به سنگین تر شدن اعضای بتن آرمه می شود. مقاومت فشاری بتن معمولی حدود 5 تا 10 درصد مقاومت فولاد بوده و وزن مخصوص آن حدود 30 درصد وزن مخصوص فولاد است. بدین ترتیب مقاومت به ازای واحد وزن بتن حدود 6/1 تا 3/1 همین کمیت برای فولاد خواهد بود. وزن بیشتر اجزای بتنی به خصوص در دهانه های بلند به عنوان یک موضوع اساسی تلقی شده و بار مرده ی عضو بتنی تاثیر قابل توجهی بر میزان لنگر خمشی در عضو خواهد گذاشت. این مساله همچنین میزان بار زلزله را افزایش می دهد. از طرفی همین مساله منجر به اشغال فضای بیشتری توسط ستون ها و تیرها خواهد شد که ممکن است از نظر معماری مطلوب نباشد.
4. کنترل کیفیت بتن یک کنترل کارگاهی است و نسبت به کنترل کیفیت فولاد که در کارخانه انجام می شود به مراتب پایین تر خواهد بود. خصوصیات بتن به تغییرات نسبت اجزاء ، شرایط اختلاط ، نحوه ی جای دادن و ویبره و نیز شرایط مراقبت ، بستگی زیادی خواهد داشت که ممکن است تمام یا بعضی از این شرایط در کارگاه دستخوش تغییر شده و به خوبی رعایت نگردد.
5. بتن تغییرات حجمی وابسته به زمان دارد. این تغییرات حجمی که عمدتا با پدیده های افت و خزش مرتبط هستند با گذشت زمان ترک خوردگی هایی را ایجاد می کنند و تغییر شکل و خیز اجزاء را افزایش می دهند.